SARIYER SAHİLİ

Sarıyer  İstanbul ile konuşuyorum, kendimle konuşuyorum. Attila İlhan okuyacağım şimdi çantamda bekliyor. Saat geçiyor, kalemimin mürekkebi ...

Sarıyer

 İstanbul ile konuşuyorum, kendimle konuşuyorum. Attila İlhan okuyacağım şimdi çantamda bekliyor. Saat geçiyor, kalemimin mürekkebi donarsa... Donmaz. Manzaram tükenmesin istiyorum. Tüm kaygılardan, endişelerden uzak burada rahat kafam. Şimdi sadece anı yaşıyorum.

 İstanbul`dayım. Bu manzaranın karşısında olduğum için Rabb`ime şükrediyorum. İstanbul`u yaşıyorum, kendimi yaşıyorum. Mesela diyorum, İstanbul`dan kopamam. Sonra diyorum tüm ülkelerde ruhumu mu gezdirsem. Biraz orda yaşasam biraz burada. İstanbul, Antalya, Karadeniz, Doğu, İzmir, Ankara...Her yer benim olsa her şehir benim. 

Sonra diyorum ki bu denizde bir şey var. Bu denizin havası insanı kendine getiriyor. Aslına döndürüyor. 

-Gel, otur karşıma, bak bana hayal kur diyor. Kuruyorum, yaşıyorum. Hepsi çok güzel. Bir yerde okumuştum: `Eğer hayal edebiliyorsan gerçektir.` diye. İnanıyorum buna. Böylelikle her şeyi hayal ettiğim her yerde yaşıyorum. Çokça İstanbul oluyor bu. 

İstanbul`dayım, İstanbul`u içime çekiyorum. Diyorum mesela. Çay mı içsem. Simit mi yesem. Sevgiliyi mi düşünsem. O ne güzel sevgilidir? Nasıl hayal kurdurur, nasıl rüyalar gördürür insana? Kendini bilmez bir aşktır onunkisi. 

İstanbul`dayım. Mavinin derinliklerindeyim. Atasım geliyor kendimi denizlere. Huzur bulasım geliyor. Ciğerlerimin en ücra köşesine çekiyorum tuz kokusunu. Beni bilenler bilir ben mavinin tuzunu pek severim.