UMUTLU ARAYIŞ

Umut uslanmaz bir delibaş. Umut gece geç saatlere kadar gönlünü eğlendiren bir insan. Umut benim göbek adım. Zira akıllı olmaktan hazzetmiyorum.

An

Umut uslanmaz bir delibaş. Umut gece geç saatlere kadar gönlünü eğlendiren bir insan. Umut benim göbek adım. Zira akıllı olmaktan hazzetmiyorum. Akıl kadar sahte bi'şey yok. Akıllıyken çok uzaklara sürgün ediyorum kendimi sanki. Kendimden uzağa, bir başka insanın ruhuna. Akıllıyken kendimi tanıyamıyorum. Tabi ilk zamanlar ve dozundaysa iyidir. O zaman ben de memnun olurum bu halimden. Dünyalık işlerin görülmesi için aklın kullanılmasından yanayım. Ötesinde bende olanlar başka. Lütfen bana rüyaların ve düşlerin bir aptallık olduğunu söylemeyin. 

Arayıp dururum bir ilahi mesaj. Bu karşıma çıkan demirler "hayır" demek mi? Dön bu yoldan demek mi? Yoksa imtihan mi? İsteğimin gücünü göstermek için bir sahne mi? 

Hissedilenlere tapıyorum. İlahi mesajları hissedip görmekte fena değilim. Benim sorunum mesajlardan ne anlamam gerektiğinde. Ne anlamalıyım Allah'ım ne! Bildiğim ve dayanağım olan bu arayıştan vazgeçemeyeceğim. O zaman benim fırtınamı kim durdurabilir? Hangi akıllı eylem bu suyu bulandırabilir?

İçimdeki karmaşa bana kalsın, bırakın dışıma da yansısın. Bana hissetmekten başkası lazım değil. Umut benim tek köyüm.

Havadaki her bir toz tanesinden içimin en saklı kuyularına kadar gitmek mevsimi gelmiş diyorum. Yazıyorum fakat neyden dolayı olduğunu büyük bir sır gibi saklıyorum. Yıllar sonra bu satırları okuduğumda belki ben de anlayamayacağım. Gitmek benim en büyük işim. Fakat yolun sonunu değil, yolu seviyorum. İstasyonlarda uyumayı tercih ediyorum. Bundan gelir sıklıkla gitme mevsimi. Bundandır ki kalkar sürekli trenler. 

Bunun adı arayış. Ne aradığımı ben de tam olarak kestiremiyorum. Elbette ki içimde bazı tasvirler var. Ne olduğunuysa bulduğumda göreceğim.

Gitmek benim kaçak ruhumun bu dünyaya bir izdüşümü. Mekan, zaman, güneş, sıcak ya da soğuk; yatak ya da döşek... Ne gözlerime kahverengi dilinde ışıldayan bir ayna ne de aynasızlık... Ne farkeder.

Evden otobüse kadar gözü kapalı yürümeye değil, ruhumu ara sokaklarda gezdirmeye hayranım. Ve bana sorarsanız aslında kimseye ve hiçbir yere ait değilim. Fakat zaman zaman aitlik oyunu oynar sarhoşluk yaşarım. Bu her insan gibi bana da iyi gelen bir durum. Ne yazık ki benim sarhoşluğum kısa sürer gitmek hisselerimi düşündürür çünkü.

Doğdum ve büyüdüm. Geldim ve geçiyorum. Halı hazırda bir yaşamdayım ve yaşamak deniyor buna. Güzel bir manzara gördüysem öncesi ve sonrasından banane. Şuanın ötesinde ve berisinde gördüğüm ve göreceğim birkaç görüntü var.An ise şimdi. Fotoğrafını çekeceğim güzel bir manzara var. Koşacağım manzarama beni tutmayın akıllılar..

imza: alacamarti.