Yanmışken söndürmedim ışıkları. Hemen öyle bitmez ki o şeyler.
Aklımı, kalbimin işine karıştırmadım.
Bütünüyle ve sadece ona bıraktım sevme işini.
Hani bu duyageldiğimiz bir nasihattir ya;
Rüzgarın önünde savrulan yaprak oldum.
Savrulma işini bütünüyle ve sadece kalbime bıraktım.
Akşamüstleri uzun ve bitmek bilmeyen kaldırımlarda yürüdüm.
Yine olsa yine yürürdüm.
Oralarda yürümeyi özledim.
Buralarda kendimden haberdar değilim.
Dalmasına izin verdim gözlerimin.
Batmasına izin verdim korkularımın.
Yanmışken söndürmedim ışıkları.
Hemen öyle bitmez ki o şeyler.
26/04/2023
imza:alacamarti.
Çok güzel olmuş bu şiir. :)
YanıtlaSilÇok teşekkürler..
Sil" Hemen öyle bitmez ki o şeyler." diyorsunuz.
YanıtlaSilIşığınız hiç sönmesin. demek geldi benim de içimden.
Işığımız hiç sönmesin öyleyse..
Sil