HİÇ

Kuruntuların, kafandaki şüphe tohumlarının sana derdini anlatma çabası. Sana kendini gösterme işareti.

not:

Kafandakileri atabildiğin kadar sakinsin aslında. 

Geçebildiğin kadar kuruntularından.

 Sakin olabildiğin kadar kendin de olursun, bir odada. 

Kendin olabildikçe hikayeni yazmaya başlarsın. 

Senin hikayen seni bir yola sokacaktır.

 Sen yolunda bağımsız olacaksındır. 

Ruhun kafana bürünmüş vaziyette. 

Olabildiğince kendi halinde yürüyorsundur. 

İnanç, sadece Yüce Tanrı'ya beslenen korku dolu imandan hasıl olmuş değil. Sadece anlamı bu değil. Hatta bambaşka bir perspektiften bakınca sen, kendine ait örülü duvarlarını da inanç bayrağı altında görebilirsin. Artık inanç, köhne karanlıkta kokuşmuş bir kalıpta duragelen, öyle ki işe yaramaz lakin işe yaramaz olduğu kadar da kibirli ve değişmez bir korkuluktur. 

Senin inancın nedir? İnandığın nedir? İnandırıldın mı? 

" İnanç olmadan dünya dönmüyor. Lakin pek çok şeyin olduğu gibi inancın da aşırısı, aşırıya kaçanı zarar. Güneşin olduğu yerde gölge,  inancın olduğu yerde şüphe olmalı. İnsanın kendi doğrularından zaman zaman  şüphe edebilmesi sağlıklı bir hal.  Yoksa doğrularımız olur dogmalarımız. "(Elif Şafak-Sanma Ki Yalnızsın)

Bizi sağlam bir inanca götüren şüphedir aslında. Kaynağı şüphedir inancın. Tıpkı İbrahim'in Tanrı'sını ararken Güneş'ten ve Ay'dan geçmesi gibi. 

Şüpheye düşmesi, şüphede yüzmesi, şüpheden geçmesi, inanca şüphede varması. 

Kendi inançlarınla ilgili şüpheye düştün mü hiç? Hiç, oldun mu hiç kendi içinde? Dünyada hiç kendin oldun mu?

İnançların aslında bir hiçten doğmuştur, tıpkı senin bir hiçten doğman gibi. İnançların bir zaman gelip de dünyanda senden daha büyük bir alan kapladığında sen de hiç olacaksındır. Nitekim olmuşsundur. 

Kuruntuların, kafandaki şüphe tohumlarının sana derdini anlatma çabası. Sana kendini gösterme işareti. 

Dur, sakinleş, kal... 

Bu sefer kendine bir inanç bul. Koca elli ve koca bacaklısın hem. Küçükte değilsin. Sen bul. Ve inan o inanca. 

imza:alacamarti. 

fon: Balmorhea-Remembrance