Eller kimi zaman o kadar kuvvetlidir ki kulağımıza fısıldar haldeyken öyle bir an geliyor ki bir bakmışız beynimizin tam merkezinde bağırıyor.
Bu gece miraç kandiliymiş. Eskiden bu kandil gecelerini hatta tüm namaz vakitlerini bir görev bilinciyle eda ederdim. İmamhatipte, sonraları. En son ne zaman namaz kıldım hatırlamıyorum. Belki 2023 Ramazanı. Ya da 2022 Ramazanı. Neredeyse 2 yıl olmuş. Hatta 3 yıl olmuş olabilir. Bir görev bilinciyle ve kolektif yapılan bir eylemdi namaz benim için. Kendim için mi yapıyordum? Yoksa Allah için mi? Belki sevap için veya eller için. Birbirine karışmıştı sebepler. Nedenler ve nasıllar… Bıraktım. Kafamın karıştığı o yerde, akla karayı seçemediğim o yerde bıraktım. Ama şunu anlamıyorum bir insan neden Allah için namaz kılsın ki! Yani nedir bu cümlenin altında yatan mana. İçi boş bir yalakalık kanımca. Bir palavra. Allah’ın benim namazıma mı ihtiyacı var? O’nun hiçbir şeye ihtiyacı yok.
Gözlemlerime göre insanların
geneli ya sevap için ya da eller için namaz kılar. Bu gözlemim namazla olan
münasebetime ara verdiğim son zamanlardan. Bence bir insanın namaz kılmasının
tek amacı kendisi için olmalı. Bir insan kendisi için kılmalı. Günümüzde
kendisi için bir şey yapan insanlar bencil olarak adlandırılır genelde. Kendisi
için kitap okuyan, seyahat eden, şarkı dinleyen, kıyafet alan… İnsanın ruhuna
iyi gelsin diye yaptığı bir eylem bence namaz. Bir iyileşme seansı. Allah ile
iletişim anı. Yalnızlık. Belki çok
indirgedin diyecek kimileri. Fakat indirgemezsek, sıradanlaştırmazsak onu kim
alır ki eline.
 |
| yapraktan kuşa |
Namazı neden bıraktığıma dair net olarak göremem. Açıkçası nedenim tek bir unsur da içermez. Lakin şunu net bir şekilde söylemeliyim ki; ‘En son ne zaman kendim için namaz kıldığımı bilmediğim bir dönemdi.’ O zamandan bu zamana namaz kılmayı özlediğim anlar çok yaşadım. Bu gece bu özlemimi gidermeyi ne çok istiyor içim.
Bir taraftan da alkol aldıkça ve
bir adam ile seviştikçe namaz kılmaya hakkım kalmamış gibi oluyor. Bu ellerin
tespiti gibi duruyor. Allah böyle bir söz etmez. Bu Allah’ın lafına hiç
benzemiyor.
Yaşama cesareti bununla alakalı.
Aşık olma arzusu ve peşinden gelen yürüyüş. Hakkın olmadığına inanmamak.
Etiketleri ve ayrımları reddetmek. Yaşama cesareti. Yani hani bilincimizin ta
derinlerinden gelen o “Sevişiyorsa namaz kılmaz.” Lafını gerçek kılma çabasını
reddetmek. Günahı ve sevabı yaşamına dahil etmekten ürkmemek. Hiçbir insan tam
anlamıyla ne sevapkar ne de günahkardır.
Eller çok konuşuyor. Elleri
susturmak gerekli. Eller kimi zaman o kadar kuvvetlidir ki kulağımıza fısıldar
haldeyken öyle bir an geliyor ki bir bakmışız beynimizin tam merkezinde
bağırıyor. Kumanda onda. Yaşamımızı yönetir halde yakalıyorum onu. Eli.
 |
| hiç |
müzik. https://www.youtube.com/watch?v=w4XmPTYbL4g
Sea Of Hope - Rumi
imza:alacamarti.
Merhaba, samimiyetle söylemek gerekirse yazınızı okuyunca biraz üzüldüm. İnşaallah tekrar namaza başlarsınız. Namazları Allah için kılmak konusunda sadece kelimeye takılmışsınız gibime geliyor. Allah içinden kasıt Allah rızasından olsa gerek. Bizler namazlarımızı Allah emretti diye, O'nun emrini layıkıyla yerine getirmek için kılarız. Elbette insan günahkardır, günah işlemenin yanında namazlarını da kılabilir. Ancak namazlarında samimiyet gösterirse inanıyorum ki günahlar da ona çirkin gelecektir. Eller, aaah o eller.....
YanıtlaSilHer insanda kehanetleri gerçek kılmak için yaşamını sürdürme durumu var bence. Bu yazının doğum hikayesi bir kişinin namazı bırakmasından çok daha başka bir boyut. Baktığım yer geniş bir açıdan. Genel olarak insanlık halinden söz ediyorum aslında. Ayık olmama halimiz var. Bizim için biçilen rolü oynuyor gibiyiz. Kabaca sorgulamadan yaşayan bir insanın kendi kendine içini dökmesi gibi düşünülebilir.
SilYumuşak bakışınız için çok teşekkür ederim yine de.
SilAllah için namaz kılmak, Allah rızası için namaz kılmak demek, evet. Lakin bu yazımda amacım Allah rızası için bir insanın namaz kılmasını da gerçekçi bulmamam aslında. Tabi ki bu noktada da genelleme yapamam, sadece insanların kendilerini sorgulamasına aracı olursa bu yazım ne mutlu bana.
SilÇok cesur bir yazı bu! Seni takdir ediyorum Rukiye. Kim ne derse desin, kendine özgü ve samimisin. Her zaman olduğu gibi. Bir başkası ne der diye düşünüp hissettiklerini ve kaleminden fışkıranları yumuşatmamışsın. Soğuk su etkisi yaratıyor yazdıkların, okuyanda. Onları bir sorguya itiyor, mecburen. Eylemlerin arkasında yatan saiki düşünmeden yaşamı devam ettirmenin yaşamak olmadığını anlatmak istercesine. Umarım ihtiyacı olana ihtiyaç duyduğu cesareti verir. Eline sağlık 🌱
YanıtlaSilYazı yazarken de yaşarken de zor olanda fazlaca umursamaz ve basit olmak gerektiğine inanmaya başladım. Bu yazıyı yayımlasam mı diye düşünsem devamında çelişkileri büyütecekti zihnim. Basit düşündüm ben de. Aslında sadece bir kağıda içimi dökmüştüm, kağıtta duracağına burada dursun dedim.
SilNamazı zaten kendimiz için kılıyoruz. R başkadı görsün diye kılarsak mürai ve münafık oluruz.
YanıtlaSilAllahü Teala'nın hiçbir şeye ihtiyacı yoktur. Böyle düşünürsek hata ederiz. Bizim için hikmetleri var ki emretmiş. Bu arada sadece namaz için de geçerli değildir bu. Her emrini O istediği için yaparız. Veya O istemediği için yapmayız.
Emir ve kehanetler için mi yaşıyoruz peki? Aslında bu yazımı yazalı tam 1 yıl olmuş. Bu zamanımdan adına namaz dediğim bu yazımın çıktığı dönemde de niyetim sorgulamak üzerineydi. Allah emrediyor evet ama biz itaat etmek üzerine mi doğduk. Yoksa Yaratıcımızın bize sunduğu güzellikleri kendime iyi gelecek şekilde değerlendirmek için mi? Emirden öte tüm dini esaslar gibi namazda insan için ,benim için. Onun isteği için tabi ama en çok da bana iyi geleceği için yapsam daha iyi olmaz mı? Kıymetli yorumunuz için teşekkürler kıymetli müfred.:)
SilBir de şu soruyu bırakmak isterim size ve sizin aracılığınızla herkese: Bir insanın kendisi için namaz kılması ne demek sizce? Kafanızda ne canlanıyor?
SilMerhabalar.
YanıtlaSilBen sizin bu yazınızı görmemişim. Daha doğrusu sizin sayfanızı takibe bile almamışım. Unutmuş olabilirim. Malum artık yaşımız (70) her konuştuğumuzu, düşündüğümüzü, dinlediğimizi suya yazıyoruz. Sadece böyle kağıtlara yazılıp çizilenler kalıyor.
Ben de İslam dininin ritüellerinden en çok oruç tutmayı bir de namaz kılmayı seven biriydim. Oruç tutmaya devam ediyorum ama, namazı ben de yıllar oldu terk ettim. Neden terk ettiğimin bir sürü nedenleri var. Namaz kılmak için namazın dışındaki şartlardan abdest almayı Kur'an-ı Kerim'in Maide suresinin 4. ayetinde çok açık bir şekilde tarifini bulabiliriz, ama namazın tarifini bulamayız.
Allah'ın bizlerden yapmamızı istedikleri tüm dini vecibeler biz insanların hayrına ve lehinedir. Namaz kılarken zaten "Allah rızası" için diyoruz ama, kendimiz için kılıyoruz. Bir kere tüm ibadetlerimiz, Allah'ın rızasını kazanmak ama, kendimiz için yapıyoruz.
Şimdi gelelim asıl meseleye. Bir insan uzun süre kıldığı namazı neden terk eder. Bu terk edişin bence en önemli nedeni, iman meselesi. Yani daha önce taklidi iman üzerine yaptığımız ibadetleri, eğer şimdi terk edip yapmıyorsak, taklidi imandan tahkiki imana geçerken karşılaştığımız ve içinden çıkamadığımız Allah'a olan inancımızın zayıflaması hatta kalmamasıdır. Şu anda bazı bedeni sıkıntılarımdan dolayı abdest alamadığım gibi, namazı da kılamıyorum. Yoksa, namaz kılmayı her şeye rağmen çok seviyordum. Sıkıntılarım geçince yine kendimi rahatlatmak için içimden geldikçe namazı kılarım. Orucu asla terk etmem. Çünkü ben oruçtan çok büyük bir feyz alıyorum, çok seviyorum.
Ben bir ara Prof. Dr. Hüseyin Atay hocanın Kur'an Araştırmaları ile ilgili seri kaitaplarını okudum ve inceledim. Hoca ne diyor biliyor musunuz? Namazın kazası olmaz diyor kıldın kıldın, kılamadın af dilersin diyor. Kadınlarımız özel hallerinde namaz kıldırmazlar, oruç tutturmazlar. Çok yanlış diyor. Kadın eğer kendini iyi hissediyorsa, özel haliyle orucunu da tutar, namazını da kılar diyor. Erkeklerin sünnet olayına da karşı çıkıyor ve İslam dininde erkeklerin sünnet olayı diye bir uygulama yok diyor. Namazlarda kullandığımız takke ve tespih de tamamen İsrailiyat uygulaması diyor. Daha çok da burası yeri değil. Uzun bir yorum oldu. Kusura bakmayın.
Selam ve saygılarımla.
Merhabalar.
YanıtlaSilBakın siz de İslami ritüellerden namaz kılmayı, sevdiğiniz için ve sizi rahatlattığı için sevmişsiniz. İşte olay budur. Günde beş vakit değil, benim ne zaman içimden gelirse ve nasıl ihtiyaç hissedersem, ben namazı o zaman ve istediğim şekil ve rekatta kılarım. Ve hatta istediğim ayetleri okurum. Hatta bazı doğrudan birebir Allah ile söyleşirim.
Hiçbir ibadet, Allah için yapılmaz. Her ibadeti kendimiz için yaparız, kendimiz için yaptığımız ibadetle birlikte, dolayısıyla Allah'ın rızasını da kazanmış oluruz. Rızanın kazanılıp kazanılmadığı konusu bizi bağlamaz, bu Allah'ın takdirinde olan bir iş.
Taklidi imandan tahkiki imana doğru yol alırken, karşıma çıkan bazı soruların makul ve mantıklı bir cevabını bulamamakla birlikte, en çok da kendilerine Müslüman diyenler ancak, riya edenler, Allah'a saygı duymayanlar, imanlarında ve inançlarında samimi olmayanlar, Allah ile kandıranlar, İslam dinini ahiret dini yapıp, kendileri dünyanın zevkini çıkaranlar vs. beni bazı şeylerden alıkoymaya başladı.
İnsan neslinin toplumsal hayatının yeryüzündeki başlangıç tarihinden beri dinsiz bir toplum vaki olmamıştır. Hiçbir nesilde, tarihi değişim sürecinin hiçbir döneminde ve yeryüzünün hiçbir noktasında dinsiz insan olmamıştır. Bu gerçeği de dikkate aldığım da, neyi nasıl yapacağıma artık kendi içimden geldiği gibi yapmaya karar verdim.
Yazınız da "imam hatip" lafzı geçiyor, yoksa siz İmam-Hatip Liselerinde öğretmen olarak mı görev yaptınız? Ben de 1977-1989 yılları arasında bir İmam-Hatip Lisesinin idari memuru olarak çalıştım. Ancak benim edindiğim İslami bilgilerim, daha başka kaynaklara dayanır.
Yorumları okuyup, okumadığınızı anlayabilmek için, yorumlarımıza çok kısa da olsa bir cevab-i yorum karaladığınız da mutmain olacağımızın bilinmesini istirham ederim.
Selam ve saygılarımla.
Recep bey selamlar; Öncelikle teşekkürler bu ince elenip sık dokunan yorumunuz için. Mutlu oldum defterimde durmasın burada dursun ne fark eder diyerek yazıma dair çekincemi kırmaya çalışmamın ardından girdi bu bloga bu satırlar. Ve ne mutlu k i bana benimle aynı dilde olan var. Siz 70 lerdesiniz. Ben 26ımda. Kim bilir siz ne boyuttaydınız benim yaşlarımda. Cümlelerinizin hiç birine hayır buna katılmıyorum demem. İmamhatipliyim ben. İmamhatip lisesinde okudum. Kendi isteğimle örtündüm, kendi isteğimle örtümü çıkardım kendi isteğimle namaz kıldım, oruç tuttum ve bu ibadetleri hala çok seviyorum. Benim de en vazgeçilmezim oruç . Şimdi yeni bi anneyim ve bu ibadeti bir süreliğine yapamayacağım için üzgünüm. Kızımın sütü her şeyden daha önemli ama Allah bu konuda beni anlıyor.
SilYorumunuzdaki diğer söylemler İslamiyet geleneği üzerine. Yaşanagelenenlere ilişkin. Örneğin namazın Kur'an da yer almaması, ya da okuduğunuz kitapların size söyledikleri. Kaza namazının olmaması, kadınların adetli iken namaz kılabilmesi. Tüm bunlar tartışmalı ne tamamen doğru ne de tamamen yanlış meseleler şu an benim için. Bu meseleleri oturup da bir masaya derinlemesine deşmiyorum. Belki tembellik kendime yaptığım. Yaşıma verin. Bir zaman gelir bi fikrim olur elbet. Eminim olduğum bi şey ve hiç değişmeyecek olan yaratıcımın varlığına inancım. Ondan ötesi teferruat bana. Ne öğrenirsem öğreneyim Allahımın birliğinden eminim ve bu hiç değişmeyecek. Bu yazım geçen yıldan blog sayfama uzun zmaan oldu giremiyorum. Bu gün karıştırırken eskilere gitti kafam buraya geldim. Hikmet ki gelemem gerekiyormuş siz de yorumlarınızı geçen ay ve dün yazmışsınız. İşte bu yüzden Allah var. :) Umarım hemen ulaşır size de ... Keyifli okumalar. Ha bu arada avukatım ben.
Merhabalar.
YanıtlaSilCevab-i yorumlarınız beni ziyadesiyle mutlu etti. Evet size, teferruatlar konusunda size katılıyorum. Çocuğunuzu güle güle büyütün. Zihni ve bahtı açık olsun. Elbette siz yeni bir anneymişsiniz ve çocuğunuzun sütü, oruçtan daha önemli ve daha değerlidir. Oruç ritüeline karşı çıkış yok, mazerete binaen tehir var.
Demek siz İmam-Hatipliydiniz. Kaç yıl okuduğunuz sormayacağım. Çünkü bizim zamanımızda orta kısmı da dahil yedi yıldı.
Allah'ın birliğinden eminsiniz ve Allah'ın varlığını da kabul ediyorsunuz. Zaman zaman ben yoldan çıksam da (yani Allah'ın varlığını kabul etmeme) bu düşüncede devamlı değilim. Bir şeylere kızıp öfkelendiğim de, haksızlıklar karşısında, adaletsizlikler karşısında, Müslümanları, Allah ile Kur'an ile hatta Peygamber ile aldattıklarında, içimde volkanlar patlıyor ve "buna daha ne kadar göz yumacaksın" diye Allah'a sormak ihtiyacı hissediyorum. İşte bu noktada biraz deistleşiyorum. Ben sizin yaşınızdayken, okur alim, tutmaz zalimdim galiba. Bu yaşlarda dini ritüellerden sadece Cuma günleri Cuma namazına gidiyordum, bir de her yıl Ramazan orucunu tutuyordum.
Avukat olmanıza da sevindim. Kurban kesmeyi ritüelden saymıyorum ama, uzunca bir süre her yıl kurban kestim. Büronuz var mıydı? Benim de arkadaşım avukattı. Ben emekliye ayrıldıktan sonra, onun bürosunda iki yıl kadar ona yardım etmiştim.
Selam ve saygılarımla.
İmam hatibi lisede okudum. Büromu mart nisan gibi açıyorum. İstanbuldayım. Eğer yolunuz düşerse beklerim.
SilMerhabalar.
SilHerhalde büronuzu tek başınıza açıyorsunuz. Hayırlı olsun. Allah hayırlı, merhametli ve vicdanlı müvekkiller nasip eylesin. Avukatlık öyle kolay icra edilen bir meslek değil. Savcı ve hakimlik mesleğinden daha zordur. Mesleğinizi dikkatli icra edin. Bu meslekte kararlı, azimli ve sabırlı olmakta da fayda var.
Belli mi olur, belki İstanbul'daki tanıdıklarımızdan "bildiğin bir avukat var mı" diye soranlara adresinizi veririz.
İstanbul'da bir arkadaşımın oğlu avukat, ama o bir hukuk bürosunda çalışıyordu. Ankara'da tanıdığım avukat sayısı, İstanbul'dan çok fazla tabi.
Belki İstanbul'a yolumuz düşer, büronuzun adresi de kalacağımız yerlere yakın olursa, neden olmasın.
Selam ve saygılarımla.
Bürom Kadıköy'de olacak, İstanbul'daki tanıdıklarınız avukat soracak olursa gerekli halde iletişim bilgilerimi paylaşırım buradan, sevgiler...:)
Sil