GİZLİ EVRAK DOLABI

Bence hayat hoş bir mavi manzarasına karşı Biraz lakırtı, biraz uyku, biraz bakışma.

 

İnsanı bir yerde tutan neden illaki bulunuyor.

Kimi zaman aşk bu, kimi zaman yelkenliler,

Mavi’nin tam sınırında otururken;

Öte sınırda dikili betonların bana ait olmadığını hissetsem,

Hatta yer yer aitliği arasam da,

Diyebilmem mümkündür kesin bir şekilde;

“Varsın benim olmasın o betonlar, istemem;

İçimden gelen bakış seviyor bu resmi.”

 

Bekler insan.

Bazı kapılarda uzun bekleyişler olmuştur.

Bekleyenin gelmesiyle bitmez o bekleyişler,

Muhakkak bir öğretiyle,

Belki bir kapanış ya da

Kimi hikayelere nokta konarak biter.

 

Bence hayat hoş bir mavi manzarasına karşı

Biraz lakırtı, biraz uyku, biraz bakışma.

Yine de şunu desem bir martı olmaktan cayar mıyım?

“Büyümek buysa eğer büyümek istemezdim. “

Babamın o gizli evrak dolabını karıştırmak isterdim.

Bizim ulaşamayacağımız yükseklikteydi.

Orada ciddi sırlar olduğunu düşünürdüm.

Evet, dünyayı yakacak kadar değil ama,

Kaybolursa babamı kızdıracak kadar önemli

Hesap dökümanları vardı o dolapta.

 

Şimdi benim ulaşabileceğim yükseklikteki,

O dolapta artık önemli evraklar yok.

.O dolap hala var.

İçinde unutulmuş evraklarla.

.28.9.4

 

imza:alacamarti.