TAMAMLANMAYAN ŞİİR

Bu şiirin adıdır yarım.

 

Bakıyorum da aylar geçmiş ve sonbaharı gelmiş ağacımın.

 Şimdi kasımın son günlerinde ağır ağır güz yaşanıyor. 

Sanki ilk defa bu kadar havanın kokusunu hissediyorum içimde. 

İlk defa bu kadar hoşuma gitti bu mevsim. 

 Ağacım yapraklarının bir kısmını sokaklara saçmış

 Bir kısmını tutuyor hala kollarında fakat sarı. 

Güneş batmaya yanaşırken göğe değdiği o sınırda 

Güzel bir renk uyumu yakalamış salınıyor. 

Mutluluk değil bu duygunun adı, mutsuzluk da

Hüznün verdiği huzur denmeli eğer illaki bir şey denecekse

İçtiğim çayın kıymetini yazın hiç bilmem, bilinmez. 

Şimdi içtiğim çayı ruhuma ruhuma içiyorum.

Üşümenin verdiği sıcaklığı tadıyorum. 

Akşam ola dursun telaşsız oturup duruyorum. 

Ne yaptığını bilmek değil bunun adı.

Olgunluk değil, hiçliği yaşıyorum.

Bu  aynılığın içinde kaybolup gidebilirim. 

Rüzgar eser alıp götürür beni bazen uzaklara, bazen gerilere..

Ne fark eder köklerim yerinde sağlam olduktan sonra. 

Hangi macera korkutur beni ben aramayı sevdikten sonra. 

Bu sokakta insanların sesi uğultu gibi duyulur pencerelerden. 

O uğultular her gece ve her gündüz sabittir. 

Her gün ışığında sessizlik vardır dünyanın neresinde olursan ol.

Bir şey acıtırsa insanı, bir şey olur da kanarsa hani insanın içi,

O da durmaktan, susmaktan, kendi kendini bedenine tutsak etmekten.

Onun dışında zaten biraz gelen biraz giden değil mi insan?

Biraz sevmek biraz tükenmek biraz tüketmek huyları kime ait?

Beklerken kanmak, kandıktan sonra ayılmak,

Kanmaya yeniden koşmak değil mi hayat?

Tıpkı her akşam başlayan karanlık,

Her karanlıkta görülen rüyalar,

Her gün ışığında sönen lambalar gibi. 

Günler böyle devri daim ederken yarımın öyküsü yaşanır. 

Bu şiirin adıdır yarım. 

imza:alacamarti.