SERZENİŞ

Ben geri dönenem artık, sen ileri koş. Uğurla beni.

SERZENİŞ

Geceden sesleniyorum

Sabaha.

Gurupta biriktirdiklerimi bir avazda haykırmalıyım.

Ağzım acı. 

Eylüldeyim. 

Yağmurlu bir akşamda herhangi bir parkta, 

Islanmaktan kurtulamayan bir bankta oturmaktayım. 

 Ağustosa yalvarıyorum. 

Buruşuk ellerim çocukluğumu tutmuş.  

Son kez sokaklarda gezdiriliyorum.  

Saçlarımdan ayaklarıma kadar sonbahar yaprakları yağmakta 

Belki de son yakarış, son tövbe bu.

Çoktan yanmış bir ömrün külleriyim. 

Son nefesleri yaşıyorum. 

Ben geri dönenem artık, 

Sen ileri koş. 

Duy beni. 

 

Seninle dertleşmiştik o dağda. 

 Hani o yeşil ve yüksek dağda. 

Avuçlarımıza ve dudaklarımızın sınır çizgisine  

Ve hatta  

Kaşlarımızın seyreltisi ile kirpiklerimizin arasındaki boşluklara  

Tüm dertlerimizi olabildiğince fısıldamıştık.  

Oysa bir dağ başında yapılan bu dertleşme ne hadsizce bir isyandı.  

Ne zalimdir bu isyanın cezası. 

 Onlar öyle dedi, sen duydun. 

Edepsizce bedenim taşlanmakta. 

Sonra sen susmak zindanlarına düştün. 

Ben düşemedim, hayat sahnemin birçok köşesinde olduğu gibi.

Bedenim sızlamakta,

Ruhum çıplak kalacak,

Utanıyorum.  

Çık o zindanlardan, kır zincirleri,

Tut elimden, al beni. 

Tenimin gülleri ne çok üşümüş. 

Başım ne çok ağrımış. 

Yaşlar ne çok birikmiş torbalara uykusuz gecelerde. 

Bir bahane bul gel yanıma, sarıl bana. 

 

Sana yıldızların altında söylediğim türkü, kesik. 

Sana güldüğüm dudakların sınırlarında hendekler. 

Yıldızlarla bağlantıdayım. 

Ayın yanındaki yıldıza ve anlamlı gökyüzüne aşığım. 

Anlamlı gökyüzünde hülyalar, 

Başım hülyalarda, 

Hülyalar gözbebeklerime yansımakta. 

Hisset beni.  

 

Düş kırıklıklarım var.

Ömrümün son şiiri olabilir, 

Dün geceden beri aklımda kendiliğinden yazılan şiir. 

 Sana olsun istiyorum. 

Bana olsun istiyorum. 

Zaman geçer, dağlar yanar ve kurur. 

Yıllar geçer, çocuklar büyür ve ölür. 

Kimseler, anılardan uzaklaşır. 

Anılar, kime ait olduğunu unutur.  

Sen unutma, ararsan bulursun. 

Bu şiir artık benim, Ben’im. 

 Oku beni.  

 

Saçlarımdan ayaklarıma kadar sonbahar yaprakları yağmakta.

Belki de son yakarış, son tövbe bu.

Alelacele ilk bulduğum taşa kalbimin son notlarını düşmekteyim. 

Belki bir hiçlik kurmacası bu.  

Gidiyorum, geri dönemem artık. 

Sen ileri koş. 

Uğurla beni. 

(2021)

Bu serzenişin yanında söyle bir şarkı iyi gider dedim.

Under the Jasmine- Mark Kelly

Link: https://open.spotify.com/track/3dyjALPqrvKXGQzqIxViFs?si=wWIuBCE-R3qMwwopZ_z9Bg

imza:alacamarti.